 Ik weet nog goed hoe ik jaren geleden op een ochtend tegen mijn kleine kinderen liep te schreeuwen. Ik was boos en geïrriteerd en riep dat ze op moesten schieten met hun jasjes, tasjes en schoenen. Ik moest nog boodschappen doen, de was draaien, opruimen en daarnaast nog een kookworkshop voorbereiden. Ik was gestrest en onrustig.
Mijn zonen, zwaar onder de indruk van mijn geschreeuw, werkte heel stil en teruggetrokken door aan hun taken. Echter, mijn dochter Anne, destijds vijf jaar, ging voor mij staan en zei:
0 Comments
 Nadat de man, waarmee ik dacht te trouwen er met een jongere vrouw vandoor ging en mijn studiegenoten mij het huis uitzette bleef ik over met een studieschuld van meer dan € 10.000,= en twee koffers.
Ik kon wat geld lenen van mijn ouders en vond snel een kamertje in een studentenflat. Wat voelde ik me alleen en waardeloos. Er waren dagen dat ik haast geen geld had voor eten en deed het dan een week op boterhammen met pindakaas. Ik ben van nature een optimist en begon te geloven dat er meer was dan ik kon zien. Ik probeerde dan mijn gevoel van OVERVLOED te cultiveren ondanks het feit dat ik haast geen geld had. Ik zong op mijn kamertje uit volle borst 'Non, Je Ne Regrette Rien' van Edith Piaf en dankte het universum iedere avond voor de prachtige mensen in mijn leven, de dingen die ik wel had en al die talenten en gaven die ik bezat. Mijn devies was, ik neem het zingend dag voor dag en stap voor stap. Ik vertrouwde erop dat als ik in mijn leven ruimte zou creëren om mooie dingen te manifesteren, er vervolgens ook ingrijpende veranderingen in mijn leven zouden plaatsvinden.  Er is niets mis met jou als je anders bent!
Pfff. Wat een opluchting. Ik ben gewoon anders. Een paar jaar geleden heb ik me laten afleiden door negatieve gedachten. En daar wordt je dus helemaal niet blij van. Maar daarover later meer…. Er was eens een meisje dat van alles wilde worden en het liefst allemaal tegelijk. Zangeres, kinderjuf, bibliothecaresse, burgemeester, danseres, postmedewerker, kapitein, hoteleigenaar, heks, politieagente en nog veel meer. Zij manifesteerde al deze beroepen in haar kinderspel. Op straat speelde ze politie en boef, in haar ouderlijk huis werd een dorp gebouwd met in de verschillende kamers een school, postkantoor, bieb en café-restaurant en in het kantoor van haar vader werd gezongen, gedanst en een feestje gebouwd want daar stond de platenspeler. Daarnaast vond ze het belangrijk dat zij verantwoordelijk was en de leider mocht spelen……… Dat meisje ben ik dus en deze beroepen lijken niet echt een samenhangend geheel te vormen. Maar achteraf is het een duidelijke aanwijzing, zelfs de rode draad naar de kern van mijn roeping:  Zeg geen dingen die je niet meent en vermijd negatieve gedachten……
Of beter nog: SPREEK EN DENK ALLEEN OVER DINGEN DIE JE WILT CREËREN IN JE LEVEN. JOUW WOORDEN EN GEDACHTEN PLAVEIEN HET PAD VAN JOUW REALITEIT. Echt waar! Hoeveel mensen ken jij die klagen gebruiken als een standaard manier van praten? Oh, het is weer zo’n vies weer. Vind je niet? < Duidelijk signaal, voorzichtig nu… Jaren geleden heb ik me voorgenomen om niet mee te doen met dit soort gesprekken maar soms word je gewoon meegezogen in het drama van een ander. Ik houd me dan weliswaar niet aan mijn eigen voornemen maar kies ervoor mezelf dan ruimte te geven voor wat zelf-compassie. Daarna druk ik vervolgens op mijn reset knop met de intentie me verre te houden van drama en geklaag. Dus hoe kunnen we leren om voorzichtig te zijn met wat we wensen? Mijn 5 tips: |
Archieven
May 2023
Categorieën
All
|
RSS Feed